Zombies? Ja, die hebben we.
World War Z, je zou bijna denken dat de ontwikkelaar een Brad Pitt filmavond hield. De film is ondertussen alweer zes jaar oud en het boek, ook al hebben de twee praktisch niets met elkaar te maken, alweer dertien jaar. De hype is dus eigenlijk al volledig verdwenen, voordat de game adoptie in ontwikkeling was. De game zelf is gebaseerd op de film met als uniek gameplay element de gigantische stroom aan zombies. Inclusief het op elkaar stapelen om hoger gelegen locaties te bereiken. Ondanks de film licentie en het feit dat de game na de hype komt, is het een erg verslavende game geworden. Alleen dan wel met de nodige schoonheidsfoutjes.
World War Z is Left 4 Dead in de derde persoon en een vrachtwagen vol aan zaken die zo in een Left 4 Dead 3 zouden kunnen. De gameplay loop is hetzelfde. Vier overlevenden die samen dienen te werken om een stroom aan zombies te overleven. Vier episodes met ieder twee tot drie hoofdstukken verspreid over vier landen. Ieder hoofdstuk bevat een aantal missies die in de essentie niet behoorlijk origineel zijn. Druk op een aantal knoppen in een bepaalde sequentie, vind een aantal objecten, verdedig een locatie, begeleid een belangrijk personage, etc. Het zijn simpele opdrachten om zoveel mogelijk zombies neer te kunnen maaien en dat is waar het meeste plezier in te vinden is.
Zombie bouwwerken
Het meest indrukwekkende van Wold War Z is zonder twijfel de enorme hoeveelheid aan ondoden die op het scherm rennen, klimmen, duikelen, vallen en weer opstaan. Ieder hoofdstuk loodst je van setpiece naar setpiece waar “swarms” centraal staan. Dit zijn scenés waar honderden ondoden tegelijk van alle mogelijke kanten op je afstormen. Vooraf krijg je ruim de tijd om het volledige gebied af te struinen om prikkeldraad, automatische turrets of elektrische hekken neer te plaatsen, zodat je je beter kan verdedigen. Dat zal je nodig hebben, want alleen de wapens van de vier speelbare personages is bij lange na niet genoeg. Vooral op hogere moeilijkheidsgraden is het van belang om tactisch te werk te gaan. Granaten alleen gebruiken als zombies over elkaar klimmen en zware wapens alleen als je overweldigd wordt. Vooral met drie andere zijn dit al snel heerlijke coöperatieve momenten waar de nodige georganiseerde chaos ontstaat. Een klein foutje of het vergeten van een object kan desastreuze gevolgen hebben.
Naast een keuze aan personages zijn er ook zes classes met elk hun eigen vaardigheden. De gunslinger is sterker met geweren, de medic efficiënter in helen, de exterminator is vooral een expert in het controleren van groepen, de fixer is beter met zwaardere wapens, hellraiser is beter met explosieven en de slasher is de expert wat melee wapens betreft. Iedere class heeft eigen vaardigheden die je vrijspeelt met levelen en een ingame currency. Op de laagste moeilijkheidsgraad maakt het niet zoveel uit welke class je gebruikt (gunslinger is verreweg het meest effectief), maar hoe hoger je gaat hoe belangrijker een combinatie wordt. De medic wordt bijvoorbeeld essentieel terwijl deze praktisch zinloos is op easy. Dit geldt ook voor de wapens. Die individueel mee levelen met je personage en classes. Er levelt altijd wel iets, ongeacht waar je mee speelt. Ben je tevreden met een class? Prima, dan werk je aan het levelen van de verschillende wapens, zodat die tevens sterker worden. Er is een vrij grote hoeveelheid aan wapens verdeeld over drie typen (primary, secondary en heavy) waardoor je altijd speelt voor een bepaald doel. Dat allemaal zonder microtransacties. Iets wat best een keer gezegd mag worden.
Helaas komt de game niet zonder de nodige bugs. De PS4-versie crasht regelmatig, maar er zijn ook bugs tijdens het spelen zelf die een speelsessie volledig kunnen beëindigen. Al dan niet door keuzes gemaakt door spelers. NPC’s die niet bewegen, spelers die vast komen te zitten en missies die niet starten zijn zo snel een selectie. De enige manier om dit op te lossen is om uit de sessie te gaan en deze opnieuw te starten. Dit komt vaak genoeg voor dat het behoorlijk irritant kan worden.
Zombies, nog meer zombies
De multiplayer is wat men ondertussen kan verwachten van een shooter. Speelmodi variëren van king of the hill, domination tot aan de standaard deathmatch. De tien classes staan los van de (coöperatieve) singleplayer. Tevens wordt de experience niet overgenomen. Hetgeen wat de multiplayer uniek maakt zijn de zombie swarms die periodiek worden losgelaten om het beide teams lastig te maken. Net zoals de singleplayer is dit het hoogtepunt van de multiplayer, aangezien het een match volledig op zijn kop kan zetten. Een swarm kan bijvoorbeeld gebruikt worden als afleiding, maar ook als manoeuvre om snel punten te scoren. Het is geen blijvertje en er zijn tal van betere multiplayer games. Het is daarentegen prima als toevoeging en afleiding om zo nu en dan met een aantal vrienden op te starten.
World War Z is een prima game geworden met helaas wat gamebreaking bugs en relatief weinig missies. De speelbaarheid is volledig afhankelijk van hoe ver je wilt grinden en of je het niet erg vindt om missies te blijven herhalen. Met een groep vrienden is het simpele concept van zombies neermaaien zeer vermakelijk. Dat is er genoeg. Vooral tijdens de swarms, die de eerste keer behoorlijk indrukwekkend zijn. Mocht je ooit Left 4 Dead gespeeld hebben en zat je te wachten op een volgend deel dan is dit wellicht het beste wat je in jaren kan aanschaffen. Niet zonder mankementen, maar zeker het overwegen waard.
